Auteur: Johan Kwast
Mien vaa en moo, beare van ’t platte laand, hebt zich in ne böargerwonning loaten zetten an ne zaandweg an ’n oetersten raand van Boorn.
Noe kan der ‘etrouwd wörden en noa ’n anderhalf joar kom ik der achterhen kieken. Ne beste lap groond biej thoes is vanzölfsprekkend. Ie verbouwt zovöl meugelijk zölf. Een of twee vearken in ’t schot en in ’n hoonderloop schrobt ’n stuk of twaalf hoonder van zich of. Zee möt ’t zoonder nen hanen doon. “Doar krieg ie gin eier van, vret alleen mear en hoolt oe vroog oet’n sloap.” Nee, wie kriegt eier zoonder nen hanentred.
Mear vearken- en hoondervoor gif umsgeliek ok muze. D’r keump ’n mooi katje um dat prebleem op te lossen. Mies, zo neumt wiej ’t poesje, is na zinnig. ’t Hef ’n wit befke, veer allees witte sökke en nen witten peunt an ’n stet, wieders is e zwat. ’t Deer kröp regelmoatig biej miej op de slip as ik in ’n keendersteulke achter ’t hoes in de zun zit. Op’ekruld lig e doar en snort der wat of. Mangs keump e der met nen moes anzetten en leg em as daank biej de achterduur too. Mies löp oe zwat ’n helen dag langs de bene te strieken. Woar wiej bint, is de katte ok.
Mear op zekeren dag bi’w mies kwiet. Gek, votlopen dat döt e nich want ’t heft bie oons völ te bes noar ’t
zin. Der möt wat aans an de haand wean, mear wat?
Ropen helpt nich, zeuken ok nich. ’n Paar dage, ne wekke, twee wekke en nog langer, mear Mies blif vot.
Der is ’n niej berretog en ’n toafellaken ékoch. Vuurlopig wördt dat opeböargen in de vuurkamer oonder in de buffetkast. Al ’t nieje hoow ie nich voort te broeken, is nich zo? De kastenduur geet lös en…., nich te geleuwen, wat lig doar? Mies!
Broodmager, ’t is niks as vel oawer bot, mear der zit nog iets van leawen in. Vuurzichtig nem wiej ’t deer op. Boeten op ’n slat kan e wat bekommen. Et vretten, water en ’n luk melk reurt e onnoos an. Zal e ’t nog halen? Wiej bint der bang vuur. Mear stil liggen loaten.
’t Weark geet verdan. ’n Zetje later ees kieken hoo Mies ’t der met hef. Wat he’w dan noe? ’n Luug slat, hoo besteet et. Met de leste krachten is ’t deer toch ongemearkt nog woarergens votkröppen um ’t eand of te wochen.
Mies, wiej veend eur onder ne kriesselbeazenstroek.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2023-02)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)